A gdybyś musiał być żołnierzem

Śpiewa Julia Gąsiorkiewicz
Tekst, muzyka, aranżacja: Ryszard Matusiewicz
Realizacja nagrania: Artur Gąsiorkiewicz

Piosenka poświęcona bezimiennym bohaterom, ochotnikom walczącym w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku. W szczególności, uczniom Gimnazjum Męskiego im. Władysława IV na Pradze.

 

A gdybyś musiał być żołnierzem –
Bo nagle powie ktoś do ciebie:
Chodź z nami, bo nas trzeba więcej,
To twoja broń i będziesz strzelcem –

Wokoło lato, ciepły sierpień
I młode życie takie piękne
A w twojej piersi dźwięczy śpiew
I pada strzał
I bucha krew

Wtem wszystko staje się dalekie
Przed twoją twarzą stoi śmierć
Ktoś się przewraca koło ciebie
Karabin, ramię, cel i nie wiesz
Czy ciebie biorą też na cel
Człowiek w mundurze nagle krzyczy:
„Wy na mój rozkaz, naprzód, biegiem!”
Więc biegniesz, padasz, strzelasz, bledniesz,
Lecz biegniesz, padasz, żyjesz, biegniesz,
I znowu padasz, strzelasz, gdzieś
W dalekich polach chwytasz w piersi dech.

A gdybyś kiedyś był żołnierzem
Do domu wróciłbyś po walce
I nagle matka pyta ciebie
O plamy na twej marynarce –
Ty mówisz „Mamo, lecz ja żyję
I wroga odgoniłem precz!”
Ona się rzuca ci na szyję –
I to jest, chłopcze, wielka rzecz.

Potem jest kilka dni jak we śnie
Ludzie chcą wiedzieć, czy tam byłeś
Tańczą i liczą nieobecnych
Pytają cię, skąd miałeś siłę
Może ktoś powie – ocaliłeś
Nie tylko Polskę, lecz Europę
Myślisz – udało się, przeżyłem
Trudniejsze to, co będzie potem

Bo przyszła Polska ci się przyśni
Jak po stu latach się odmieni
Bez gniewu i bez nienawiści
Wśród dzieci jednej wspólnej ziemi

I w taką Polskę trzeba wierzyć
Za taką warto płacić życiem
Gdyby znów przyszło być żołnierzem,
To czy na ciebie można liczyć?

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *